مهارت‌های زندگی مهارت‌هایی شخصی و اجتماعی هستند که انسان‌ها، به ویژه نوجوانان، باید آن‌ها را یاد بگیرند تا بتوانند در ارتباط با خود و دیگران و اجتماع به طور موثر و مسئولانه عمل کنند. انتقاد مهمی که به تعلیم و تربیت رایج وارد شده، این است که به برخی مهارت‌ها و تنها بر بعد شناختی یا به عبارت دیگر سوادآموزی تمرکز شده و به دیگر ابعاد فکری، روانی و اجتماعی توجهی نشده است. مهارت‌های زندگی را می‌توانیم از طریق آموزش غیررسمی به نوجوانان آموزش دهیم.

مجموعه مهارت‌های زندگی نه تنها به توانمند ساختن افراد در زندگی حال، بلکه به توانمندی آنان برای زندگی آینده نیز کمک می‌کند. یکی از مهم‌ترین دوران زندگی هر فرد دوران نوجوانی است که در آن با ویژگی‌های منحصر به فرد خود با مسائل و مشکلات تحصیلی و زندگی مواجه شده و نحوه برخورد مناسب با آن‌ها موجب ارتقای عملکرد تحصیلی و سازگاری و بهبود کیفیت زندگی او می‌شود.

نوجوانان به‌ دلیل تجربه ناکافی و عدم آگاهی از مهارت‌های لازم از جمله آسیب‌پذیرترین اقشار اجتماع هستند و به‌ رغم انرژی و استعدادهای سرشار، از چگونگی به کار بردن توانمندی‌های خود در مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی آگاه نیستند. بنابراین، آموزش مهارت‌های زندگی، نوجوان را قادر می‌سازد که به‌ طور موثر با کشمکش‌های زندگی رو به‌ رو شود. هدف از آموزش مهارت‌های زندگی افزایش و توانایی‌های روانی-اجتماعی و، در نهایت، پیشگیری از ایجاد رفتارهای آسیب‌زننده به بهداشت، سلامت و ارتقای سطح سلامت روان افراد است.